De kunst van het verdwalen

Verdwalen willen we voorkomen. Gewapend met Google Maps, GPS-apparaten, kaarten en kompassen gaan we een route te lijf. Elke afslag of kruispunt is een bekrachtiging van de beoogde route. Een bevestiging dat de genomen weg juist is.

Want van verdwalen gaat onze hartslag omhoog. Onze ademhaling versnelt. En zweetdruppels parelen op ons voorhoofd, ondanks de winterkou. Verdwalen heeft een slechte reputatie. Maar is dat wel terecht?

Eng en levensgevaarlijk

We denken misschien terug aan die keer dat we als kind verdwaalde op het strand. Hoe we tussen de parasols zochten naar die van papa en mama. Het gevoel helemaal alleen te zijn op dat overvolle strand, tranen over onze wangen maar niemand om ons te troosten.

Of we denken aan dat verhaal van die wandelaar in een nationaal park in Amerika. Ze week even van het pad om te plassen en vond de weg nooit meer terug.

Eerlijk is eerlijk: verdwalen kan eng en soms levensgevaarlijk zijn. Dus waarom dan dit pleidooi?

Verdwalen is een kunst

Verdwalen is ver dwalen. Ongepland verdwalen is al snel té ver, als in gevaarlijk of gewoon enorm ongewenst en onhandig. Omdat de afstand opeens langer wordt dan je voor ogen had, of je komt veel later aan op je bestemming.

Maar gepland verdwalen, binnen jouw eigen kader van tijd en afstand, zorgt voor verrassing. Het brengt je op plekken die je per definitie nog niet kent. Plekken die je daarna wellicht ook niet weer vindt. Het trekt je in het moment, want beter dat je die unieke plek op dat unieke moment volledig ervaart. Het moment, en daarmee je dwaaltocht, is vluchtig, eenmalig en uniek. Dat is nog eens wat anders dan die platgetrapte route met rood-witte bordjes!

Het maakt van je wandeling een ontdekkingstocht, met enkel nieuwsgierigheid als gids.

Leren loslaten

Het kan best lastig zijn om op pad te gaan zonder route. Onze samenleving is een bolwerk van stappenplannen, regels en richtingwijzers. We zijn dus simpelweg niet gewend om onze interne gids te volgen.

Merk je dat je wel wat hulp kunt gebruiken? Kijk dan eens naar een van de Roep der Zintuigen Audiogidsen, verkrijgbaar in de Cabiner shop.

Hier kun je heerlijk verdwalen

Verdwalen kan overal, maar geeft niet overal hetzelfde gevoel. Alleen zijn in een wild gebied en niet weten waar je bent geeft een gevoel van isolatie. Volledig op jezelf aangewezen, er is niemand om je een weg te wijzen. Er is ook geen afleiding. Het is makkelijker om af te stemmen op je nieuwsgierigheid zonder toeterende auto’s en flitsende lampen.

Hoewel verdwalen heerlijk is in alle Cabiner gebieden, stuk voor stuk wild, is het Horsterwold de meest unieke verdwaalplek.

 De Stille Kern in het Horsterwold in Flevoland heeft weinig paden en van de paden af struinen is toegestaan. De natuur mag er zijn gang gaan. Dit zorgt voor een wild gebied waar verdwalen makkelijk is. Let op: er is op veel plekken in dit gebied geen mobiel bereik, dus neem een GPS-apparaat mee.

Hoe te verdwalen

Zin om te verdwalen? Zo pak je het aan:

• Neem je navigatiemiddel mee. Dit moet een apparaat zijn waarmee je je positie kunt bepalen, dus bijvoorbeeld GPS of Google Maps. In sommige gebieden is oriëntatie met kaart en kompas ook mogelijk. Maar dit is vaak lastig in bosachtig gebied door gebrek aan oriëntatiepunten. Ga je naar een plek waar je twijfelt over mobiel bereik? Zorg dan voor een GPS-toestel.

• Stop de apparaten diep weg in je tas, en vergeet dat ze er zijn.

• Kijk hoelaat het is, en bepaal hoelaat je terug wilt zijn. Terugkomen zal waarschijnlijk sneller zijn omdat verdwalen zelden in een rechte lijn gebeurt, maar mik op de helft.

• Ga op pad en kijk rond: wat ziet er interessant uit? Wat maakt je nieuwsgierig? Welke richting voelt leuk?

• Loop, ontdek, verdwaal, verwonder.

• Tijd om te ontdwalen? Pak je navigatiemiddel erbij. Verbaas je over je locatie. En geniet van de wandeling terug.